Czy wyobrażasz sobie świat, w którym dwuletnie dzieci same sobie przewijają pieluchy, składają po sobie pościel, wzajemnie uspokajają się do snu i organizuja sobie zajęcia? W taki sposób rząd myśli chyba o dzieciach, przygotowując nową ustawę żłobkową. O pracownicach żłobków za to nie myśli wcale!

W środę 8 marca w całej Polsce odbędą się protesty, demonstracje, akcje bezpośrednie i strajki w ramach mobilizacji „Międzynarodowy Strajk Kobiet”. Strajk jest kontynuacją protestów z października 2016 r., kiedy to masowy opór kobiet zmusił PiS do odrzucenia projektu całkowitego zakazu aborcji. Na przestrzeni ostatnich 6 miesięcy podobne mobilizacje odbyły się także w Korei Południowej, Włoszech, Argentynie i USA. 8 marca – z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet – w ponad 40 krajach na całym świecie kobiety ponownie wyjdą na ulice aby zaprotestować przeciwko przemocy, ograniczaniu praw reprodukcyjnych (dostępu do antykoncepcji, aborcji, edukacji seksualnej oraz opieki nad dziećmi) oraz nierównościom na rynku pracy i dyskryminacji.

Polskie prawo na wiele sposobów utrudnia zorganizowanie legalnej akcji strajkowej – w odróżnieniu np. od Szwecji nie mamy możliwości wzięcia udziału w strajku o charakterze politycznym przeciwko polityce władz państwowych. Zgodnie z Ustawą o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, pracownicy i pracownice mogą zbiorowo odmówić pracy tylko jeżeli w ich zakładzie pracy związek zawodowy wszedł w spór zbiorowy z pracodawcą i spełnił szereg wymagań (m.in.: odbył rokowania i mediacje z pracodawcą, zorganizował referendum w którym wzięła udział co najmniej połowa wszystkich pracowników i pracownic oraz ogłosił strajk na 5 dni przed jego rozpoczęciem). Te restrykcje sprawiają, że bardzo trudno w polskich warunkach zorganizować „klasyczny” strajk. Dlatego Inicjatywa Pracownicza zachęca wszystkie pracownice i pracowników do korzystania z innych sposobów zorganizowanej odmowy pracy: wzięcia urlopu na żądanie, skorzystania ze zwolnienia z pracy w celu opieki nad dzieckiem, oddania krwi, korzystania z godzin związkowych oraz symbolicznego protestu podczas pracy.

W niedzielę 5 marca w całym kraju odbędą się demonstracje feministyczne przeciwko przemocy władzy. Trzy dni później – w środę 8 marca – w ponad 40 państwach na całym świecie organizowany jest Międzynarodowy Strajk Kobiet. Inicjatywa Pracownicza wspiera obie te mobilizacje. Zachęcamy wszystkie członkinie i członków związku do aktywnego udziału w protestach w obronie praw kobiet. Poniżej znajdziecie informacje o wydarzeniach, w których udział zadeklarowały komisje naszego związku oraz materiały informacyjne do pobrania.

W poniedziałek 7 lutego przedstawiciele i przedstawicielki Warszawskiej Komisji Środowiskowej oraz Komisji Pracujących w NGO odwiedzili Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Wierzbicy (woj. mazowieckie, powiat radomski).  Celem naszej wizyty było wsparcie strajkujących pracownic GOPSu zrzeszonych w Polskiej Federacji Związkowej Pracowników Socjalnych i Pomocy Społecznej. Trwający już drugi miesiąc strajk w Wierzbicy, wybuchł zaraz po zakończeniu obowiązkowych etapów procedury sporu zbiorowego: rokowań i mediacji oraz przeprowadzeniu referendum strajkowego.

Delegacja Łódzkiej Komisji Środowiskowej Inicjatywy Pracowniczej 13-tego stycznia odwiedziła strajkujących pracowników i pracownice Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łodzi. Strajk trwa bez przerwy od 11 stycznia, bierze w nim udział 190 osób, a ich głównym postulatem są podwyżki wynagrodzeń dla pracowników i pracownic socjalnych.

Warszawska Komisja Środowiskowa OZZ Inicjatywa Pracownicza wyraża pełne poparcie dla strajków pracownic i pracowników Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Wierzbicy oraz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łodzi. Równocześnie wyrażamy głębokie oburzenie działaniami władz samorządowych, które nie tylko nie są zainteresowane dojściem do porozumienia ze strajkującymi ale wręcz uciekają się do zastraszania i szykanowania protestujących pracowników i pracownic. Takie działania zasługują na publiczne potępienie, ponieważ podważają jedno z fundamentalnych praw pracowniczych – prawo do strajku.

Jako uczestnicy kampanii “Chcemy więcej zarabiać”, domagamy się 2800 zł. brutto miesięcznej pensji minimalnej i stawki godzinowej nie niższej niż 15 zł. Podniesienie minimalnego wynagrodzenia nie rozwiązuje jednak problemu osób, w szczególności kobiet, które każdego dnia nieodpłatnie wykonują pracę opiekuńczą. Uważamy, że każdy pracownik i pracownica, także ci zajmujący się utrzymaniem gospodarstw domowych, powinni otrzymywać płace na poziomie gwarantującym godne życie im i ich rodzinom. 

W niedzielę 8 marca razem z warszawską Manifą wyszły/liśmy na ulice, aby pokazać, że „wszystkie jesteśmy u siebie”. W Manifie, zorganizowanej już po raz 16 przez nieformalną grupę Porozumienie Kobiet 8 Marca, maszerowało, skandowało hasła i niosło transparenty ponad 2 tysiące osób.

Komisja Międzyzakładowa OZZ IP działająca przy poznańskich Zespołach Żłobków wydała stanowisko ws. trwającego sporu zbiorowego i podwyżek płac. Komisja deklaruje, że jest gotowa zakończyć trwający od 2012 r. spór zbiorowy, jeżeli władze miasta zgodzą się na podwyżki w wysokości średnio 350 zł brutto miesięcznie na osobę.

Jak wskazują żłobianki, ich "realne wynagrodzenia od stycznia 2009 roku spadły. W tym czasie wystąpiła inflacja na poziomie 16%, a także podniesiono dzienny wymiar świadczonej przez opiekunki dziecięce pracy o 25 minut, bez rekompensaty finansowej." Spadek wynagrodzeń nastąpił pomimo, że trwające protesty doprowadziły na przestrzeni ostatnich 2 lat do podwyżek w wysokości ok. 340 zł brutto na osobę.

[przeczytaj stanowisko]

Stanowisko Komisji Międzyzakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza
przy Zespołach Żłobków w Poznaniu
w związku z toczącym się sporem zbiorowym i żądaniami podwyżek płac
Poznań, 5 stycznia 2015 roku

W związku z toczącą się dyskusją na temat podwyżek płac pracowników  Zespołów Żłobków  w Poznaniu, pragniemy jeszcze raz zaznaczyć, że nasze realne wynagrodzenia od stycznia 2009 roku spadły. W tym czasie wystąpiła inflacja na poziomie 16%, a także podniesiono dzienny wymiar świadczonej przez opiekunki dziecięce pracy o 25 minut, bez rekompensaty finansowej. Obie te kwestie były podstawową przyczyną trwającego od wiosny 2012 roku sporu zbiorowego. Kwestię tę dość szczegółowo opisałyśmy w naszym stanowisku, przekazanym Dyrekcjom Zespołów pismem z dnia 22.11.2014 r. Pismo to otrzymali także nowo wybrani radni i radne. Zgodnie z nim, Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza jest gotów zakończyć spór zbiorowy pod warunkiem, że od stycznia 2015 roku pracownice żłobków otrzymają średnio miesięcznie podwyżkę w wysokości 350 zł. brutto.

15 marca pod budynkiem Sejmu RP odbyła się kolejna demonstracja solidarnościowa z protestującymi opiekunami i opiekunkami dorosłych osób niepełnosprawnych. Podobnie jak dwa tygodnie wcześniej, zgromadzenie zostało zorganizowane przez warszawskie środowiska feministyczne (Stowarzyszenie Inicjatyw Kobiecych, Fundacja Mama, Porozumienie Kobiet 8 Marca).

Stanowisko Warszawskiej Komisji Środowiskowej OZZ Inicjatywa Pracownicza w sprawie protestu rodziców i opiekunów niepełnosprawnych dzieci.

Warszawska Komisja Środowiskowa OZZ Inicjatywa Pracownicza solidaryzuje się z protestującymi rodzicami i opiekunami niepełnosprawnych dzieci.

W pełni rozumiemy desperację osób, które od 20 marca br. prowadzą protest okupacyjny w budynku Sejmu. Tylko poprzez radykalne działania można zwrócić uwagę klasy politycznej na tragiczną sytuację społeczną.

Na grudniowej sesji radni miasta Poznania przyjęli budżet na rok 2014, który zakłada podwyżki dla personelu miejskich żłobków średnio o 150 zł brutto. Członkinie i członkinie OZZ Inicjatywy Pracowniczej w dniu sesji zorganizowali kolejną akcję ulotkową w urzędzie miasta, wyrażając stanowisko na temat planowanych podwyżek pod hasłem „Pracownice żłobków walczą dalej!”. Opiekunki przyniosły plakaty z hasłami „Godnej płacy nie tylko na święta”, „Więcej siana w żłobkach”, „Nie chcemy prezentów tylko godnej płacy”.

Od jakiegoś czasu jako uczestniczki ruchu pracowniczego zadajemy sobie pytania, czym jest i jak objawia się kryzys opieki w Polsce, dlaczego jest on istotny dla naszego ruchu i jakie działania są możliwe, by stawić jemu odpór.

wywiad z Iwoną Hartwich ze stowarzyszenia „Mam przyszłość”

Kiedy zaczęły się protesty rodziców oraz opiekunów i opiekunek osób niepełnosprawnych? Co było ich głównym powodem? Czy skupiają one wszystkie rodziny z osobami niepełnosprawnymi, czy tylko jakąś ich część?

Pierwszy protest odbył się w 2009 r. – 9 września zorganizowaliśmy pikietę pod Urzędem Rady Ministrów. Wtedy, aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne trzeba było spełniać bardzo restrykcyjne kryterium dochodowe. Dodatkowo, świadczenia nie były waloryzowane od wielu lat – pomimo rosnących cen i inflacji. Na przykład zasiłek pielęgnacyjny dla osoby niepełnosprawnej do dziś wynosi 153 zł i nie był waloryzowany od 10 lat! Wreszcie, zasady przyznawania świadczeń opiekuńczych uniemożliwiały wielu rodzicom, którzy rezygnowali z pracy otrzymanie świadczenia pielęgnacyjnego. (o zasadach przyznawania świadczeń piszemy w artykule "Trudna praca i głodowe zasiłki – sytuacja opiekunów i opiekunek osób niepełnosprawnych") Wszystko to zapoczątkowało falę protestów, które trwają do dzisiaj. Udział w nich biorą głównie rodzice dzieci niepełnosprawnych, ale ostatnio organizują je także opiekunowie dorosłych osób niepełnosprawnych.